«…τελικά κόσμε καταλαβαίνεις επί τέλους ότι δεν μπορεί ένας πρωθυπουργός ολμετ ενός μικρού κρατιδίου του Ισραήλ να κάνει ο,τι γουστάρει, να κομματιάζει ανθρώπους γέρους, νέους, μανές, νήπια, να κατακαίει πόλεις, να γράφει κανονικότατα μεταξύ ομφαλού και γονάτων κάθε διεθνές δίκαιο, χωρίς να έχει βαθειά στο παρασκήνιο πολύ μα παρά πολύ γέρα στηρίγματα; Τόσα χρονιά που μιλάμε για τους ερεβαίους που καταδυναστεύουν και καταληστεύουν τον πλανήτη βρίσκουν κάποιοι κουραδοδημοσιογράφοι την τσιχλοετικέτα “συνωμοσιολογίες” και προσπαθούν τάχα μου να κρατήσουν αποστάσεις και να το παίξουν αντικειμενικοί, χωρίς να μας πουν όμως ότι αυτό το “κουλ” δημοσιογραφικό τους “στυλάκι” εξαρτάται από τα φράγκα που αρπάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από τους ερεβαίους για να συντηρούν τις εκδόσεις τους και να γεμίζουν με κείμενα κουράδες τον ήδη ασφυκτικά γεμάτο με κοπριά κείμενων πανέρημο ελληνικό κήπο. Όπως λέμε “πολύ λάδι και τηγανίτα τίποτα”, έτσι θα μπορούσαμε να πούμε: πολύ δημοσιογραφική κουραδοκοπριά και λουλούδια ελάχιστα.
Όταν είδα την ελευθεροτυπία στις 15 Ιουλίου στην σελίδα οπού υπάρχει “ο τύπος των ήλων” το άρθρο ”ερεβώδεις ημέρες” …κάπου μέσα μου ένοιωσα ότι επί τέλους άρχισαν και άλλοι να μάχονται τους ερεβαίους του πλανήτη. Σ΄ αύτη λοιπόν την σελίδα υπήρχε παραπομπή σε λόγια του ισραηλινού ηγέτη της οργάνωσης “γκους σαλόμ” Γιούρι Αβνερι, που μἰλαγε με περίσσιο θάρρος προς όλες τις κατευθύνσεις. ο Γιούρι Αβνερι σε όσους μιλούν για “τρομοκράτες” παλαιστίνιους και για το “δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα” απαντάει ως εξής: “η ισχυρότερη επιτιθέμενη πλευρά απολαύει όλων δικαιωμάτων, ενώ η ασθενέστερη δεν έχει κανένα δικαίωμα”, και καλεί ο Αβνερι την Ευρώπη “αντί να σιωπά μπροστά στην κτηνώδη κατοχή της Γάζας και να επιβάλλει κυρώσεις στην παλαιστινιακή αρχή, να συγκάλεση διεθνή διάσκεψη για τον τερματισμό της ισραηλινο - παλαιστινιακής σύγκρουσης”. Γράφει επίσης κάπου αλλού στο άρθρο “ερεβώδεις ημέρες” ο αρθρογράφος, συμπυκνώνοντας κάποια ακόμα λόγια του Αβνερι τα παρακάτω:
“άλυτο αιματηρό σταυρόλεξο η μέση ανατολή. Ένα τεράστιο νεκροφυλάκειο. Ένα πεδίο βολής στο οποίο ποζάρει ανελέητη “η αλαζονεία της ισχύος” του Ισραήλ και της Αμερικής. Πριν από 60 χρονιά λοιπόν, οι βρετανοί είχαν στείλει 17.000 στρατιώτες για να συλλάβουν τους “τρομοκράτες της εβραϊκής αρχής. Δηώσεις και καταστροφές στις πόλεις και τα κιμπούτς. Όμως οι παράνομες εβραϊκές οργανώσεις – οι “τρομοκρατικές” για τους βρετανούς – ορκιστήκαν οτι θα αντιταθούν. Δεν κάμφθηκαν, και ένα χρόνο μετά οι βρετανοί εγκατέλειψαν την Παλαιστίνη”.
…ρε παιδιά αφού ο Μπακούνιν το είπε “όταν βλέπετε τον ιμπεριαλισμό θρασύ να διαχέεται και να ρουφά τον πλανήτη, οργανωθείτε σε τοπικό πατριωτικό επίπεδο και δράστε σ΄ αυτό συνεχίζοντας να σκεφτόσαστε πλανητικά αλλιώς ο ιμπεριαλισμός θα μας καταπιεί”. τα λόγια του και η σκέψη του είναι όσο ποτέ άλλοτε σύγχρονα και αληθινά. Οι πολυεθνικές ρουφούν το αίμα της γης. Δεν μαζευόμαστε λοιπόν αφού ο εχθρός είναι κοινός και πρώτα απ΄ όλα οι ερεβαϊκές τράπεζες, και να αφήσουμε τις διαφορές, αριστεροί, κουκουέδες, αναρχικοί, αιχμηροί δεξιοί, και να κάνουμε μια πλανητική ανακωχή και να βαράμε όλοι τους ελεεινούς, ψυχανώμαλους εξουσιαστές οπού γης; Μήπως τελικά αυτός ο διαχωρισμός αριστερά – δεξιά, ειδικά σε αυτές τις πολύ πονηρές μέρες μας, είναι και ύποπτος αλλά και πολυτέλεια; εδώ πάνε να μας κάνουν κολλέγια με τους χουντικούς κινεζομογγόλους Τούρκους και δεν μπορούμε να τα βρούμε εμείς μεταξύ μας αλλά και με άλλους λαούς των βαλκανίων και της μεσογείου που καταπιέστηκαν από την τουρκική κατάκτηση και στις μέρες μας νοιώθουν το όπλο στον κρόταφο του τσαμπουκά αμερικανού, που ή προσκυνάς ή ασελγεί επί του πτώματός σου; Γι΄ αυτό το Ισραήλ κάνει ό,τι γουστάρει, είναι ναι μεν νάνος, αλλά νάνος με μεταμοσχευμένους μπαλόνια - όρχεις αμερικανικούς. Βρίσκουν και τα κάνουν αλλά ως ποτέ; Αλήθεια, γιατί μας κρύψανε ότι ο ισραηλινός στρατός για πρώτη φόρα από το 1949, από την ίδρυση του ΝΑΤΟ, συμμετείχε ολοκληρωμένα σαν επίσημο κομμάτι του νατοϊκού στρατού σε συμμαχική άσκηση, στην περιοχή της νοτιοανατολικής μεσογείου στις αρχές Ιουνίου και αμέσως, λίγες μέρες μετά, τα προβλήματα με την Χεσμπολάχ και τους ισραηλινούς στρατιώτες; συμπτωματικό; ω, τι σύμπτωση!
Κάποτε θα τον φάνε τον “λούκουμο” αμερικανάκια και σύμμαχοι και τότε θα τους θάψει η ιστορία. Μέχρι τότε, βαμπίρ του ερέβους απολαύστε το αίμα που ρέει από τους γέρους, τους ανήμπορους, τα βρέφη, τα νήπια, τις μάνες και τα αδέλφια. Θα έρθει όμως μέρα που θα βγάλετε και σεις αίμα, από όπου υπάρχει πόρος. Τόσο μίσος, απόγνωση και οργή έχετε δημιουργήσει στις ψυχές των ανθρώπων. Σκέπτομαι όμως, παρ’ όλα αυτά, αυτούς τους ηρωικούς ισραηλινούς που αντιστέκονται στα βαμπίρ του σιωνισμού και που κινδυνεύουν να βρεθούν ανάμεσα στις συμπληγάδες. Αναφέραμε πριν τον Άβνερι, υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι, όμως οι φωνές τους δεν φτάνουν εώς εμάς διότι σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό μαζί με πολλά αλλά και τα μέσα ενημέρωσης ελέγχονται από τους ερεβαίους. Θα αναφερθώ σε αυτούς τους ηρωικούς ισραηλινούς στο μέλλον στο “ιχώρ”, μέχρι τότε αν μπορέσετε προσπαθήστε να αγοράσετε ένα βιβλίο που υπάρχει μόνο στα αγγλικά δυστυχώς και έχει τίτλο “radicals, rabbis and peacemakers: conversations with jewish critics of israel” δηλαδή “ριζοσπάστες, ραββίνοι, και ειρηνιστές: συζητήσεις με εβραίους με κριτική σκέψη προς το Ισραήλ”. Είναι πάρα πολλά τα ιστορικά στοιχεία που βρίσκεις σ΄ αυτό το βιβλίο όπως επίσης πολλές είναι και οι θαρραλέες κριτικές εναντίον του σιωνισμού. Σας διαβάζω ενδεικτικά ένα κομμάτι από τον εβραίο ακτιβιστή Όρα Βίσσα που μιλά πολύ για την ανώμαλη και ανισόρροπη σχέση ΗΠΑ και Ισραήλ συνεχίζοντας με καταγγελίες εναντίον του ισραηλίτικου ιμπεριαλισμού. Κατακρίνει την πλειοψηφία των αμερικανοεβραίων που προσφέρουν “άνευ όρων πίστη” σε κάθε σιωνιστική δράση. Θεωρεί τον σιωνισμό μια φασιστική τάση εντός του ιουδαϊσμού και εξηγεί πως τα τρωκτικά του σιωνισμού προσπαθούν να καταστρέψουν κάθε εβραϊκή κριτική σκέψη. Βλέπει επίσης τον σιωνισμό σαν μια καθαρή ρατσιστική οργάνωση, κάτι που και πολλοί άλλοι εβραίοι ακτιβιστές επίσης παρομοίως το βλέπουν.
Εδώ θα ήθελα να τονίσω φίλες και φίλοι ότι υπήρχε ψήφισμα για πολλά χρόνια στον ΟΗΕ όπου ο σιωνισμός χαρακτηριζόταν σαν ρατσισμός αυτό όμως μέσα από πολλές “μαλαγανιές” ήρθει πριν μια δεκαετία περίπου. Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε και το φρούτο τον Μπους, ο οποίος σε ντοκιμαντέρ του BBC δηλώνει οτι ο θεός του είπε να εισβάλει στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, τότε καταλαβαίνουμε το ποσό επικίνδυνα γίνονται τα πράγματα. Βλέπετε με αυτούς τους αμερικανούς, τους “αναγεννημένους χριστιανούς” η κατάσταση έχει εντελώς εκτροχίασθεί. Μιλάμε κυριολεκτικά για ψυχοπάθεια. για ανθρώπους που είναι έτοιμοι για νοσηλεία. Τι να πεις, μόνο να γελάσεις πικρά μπορείς γιατί αν ισχύει το ρητό “πες μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι” τότε ο θεός του Μπους πρέπει να είναι απέραντα βλάκας αφού έχει φιλικές σχέσεις και είναι και συμβουλάτορας μάλιστα ενός πανύβλακα.»
Περιοδικό ΙΧΩΡ - Ιούλιος 2006
