ΜΠΙΛΝΤΕΡΜΠΕΡΓΚ - ΤΡΙΜΕΡΗΣ - CFR
ΟΧΗΜΑΤΑ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Είναι αλήθεια ότι οι διεθνείς εξελίξεις παρουσιάζουν μια εξαιρετική πολυπλοκότητα, όμως πολύπλοκη είναι και η μηχανή της εξουσίας που προσπαθεί να τις ελέγξει όσο γίνεται περισσότερο. Κι ολοένα αυξάνουν αυτοί που βλέπουν υπερεξουσιαστικές διαδικτυώσεις στο παρασκήνιο της παγκόσμιας κατάστασης, μιλώντας για μια πανίσχυρη ελίτ, που είναι η αιχμή της Νέας Τάξης πραγμάτων, και η οποία εκφράζεται κυρίως μέσα από τρεις ημιμυστικές εταιρείες (1) : τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, την Τριμερή Επιτροπή, και το Συμβούλιο επί των Εξωτερικών Σχέσεων (CFR).
Φυσικά υπάρχει κι η πλευρά που λέει ότι μπροστά στην πολυπλοκότητα των γεγονότων ακόμα κι οι πιο καλοδομημένες υπόγειες οργανώσεις είναι αδύναμες. Ο Ζβιγκνιέου Μπρεζίνσκι, από τους εκλεκτούς της Ν. Τάξης, λέει : “Η Ιστορία είναι πιο πολύ ένα προϊόν χαοτικών καταστάσεων, παρά μιας οποιασδήποτε συνωμοσίας. Σταδιακά τους πολιτικούς ηγέτες τούς ξεπερνούν όλο και περισσότερο τα γεγονότα και οι πληροφορίες.” (Νιου Γιορκ Τάϊμς, 18-1-81). Η απέναντι όμως πλευρά ανταπαντά : “Κάθε συνωμοσία έχει σαν πρώτη της φροντίδα να μην αποκαλυφθεί, και φυσικά επιστρατεύει γι΄ αυτό κάθε θεωρητικό όπλο που της προσφέρεται.” (Συνωμοσία ή Παρακμή; Ρ. .Όλιβερ, καθηγητής κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόϊς). Ίσως σε αυτό το θεωρητικό οπλοστάσιο να εντάσσεται και το προαναφερθέν επιχείρημα του Μπρεζίνσκι.
Ανεξάρτητα πάντως από το πώς κινείται η Ιστορία, ένα είναι το γεγονός. Στόχος και των τριών παραπάνω εταιρειών, που έχουν ιδρυθεί και ελέγχονται από ιδιώτες, είναι το να επιτευχθεί μέσα από παρασκηνιακές διαδικασίες ο μέγιστος δυνατός έλεγχος του πλανήτη.
Το CFR είναι ένας από τους σημαντικότερους πυρήνες-μήτρες της Νέας Τάξης, και είναι αυτό που ουσιαστικά χαράζει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Δημιουργήθηκε στις 29-7-1921 από μια σφιχτοδεμένη ομάδα μεγαλοτραπεζιτών και μεγαλοεπενδυτών της Γουώλ Στρητ, μεταξύ των οποίων ήταν και οι Ροκφέλερ. Από τα σπλάχνα του CFR βγήκαν ο ΟΗΕ (2) (1945) και το ΝΑΤΟ (1949). Το γεγονός ότι η έκταση όπου κτίστηκε το κτίριο του ΟΗΕ στη Ν.Υόρκη είναι δωρεά των Ροκφέλερ, θα πρέπει κάτι να σημαίνει. Αλλά από το CFR γεννήθηκαν και η Μπίλντερμπεργκ και η Τριμερής. Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ ιδρύθηκε το 1954 από τον Πρίγκιπα Βερνάρδο της Ολλανδίας και τον Ντ.Ροκφέλερ και φέρει το όνομα του ξενοδοχείου όπου έγινε η πρώτη συνάντηση των μελών της λέσχης στην πόλη Όστερμπεϊκ της Ολλανδίας. Η δε Τριμερής Επιτροπή ιδρύθηκε το 1973 από τον Ντ.Ροκφέλερ και τον Μπρεζίνσκι, και ονομάστηκε έτσι επειδή στην παρέα των ΗΠΑ και της Ευρώπης προσθέτει κι ένα τρίτο μέρος, την Ιαπωνία.
Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι το CFR, μέσα από διάφορα παρακλάδια του, έπαιξε ρόλο στην χρηματοδότηση (3) των Ναζί και στην άνοδο του Χίτλερ. Σ΄ αυτήν την ιστορία ξαναβρίσκουμε παρούσες τις τράπεζες των Ροκφέλερ. Αλλά κι ο Λούκιος Ντ. Κλέϊ, ο Λούις Ντάγκλας και ο Γουίλιαμ Ντράπερ, που υπήρξαν από τους μεγαλύτερους πρωταγωνιστές στο αμερικανοναζιστικό αλισβερίσι (4) τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του πολέμου, ήταν κι οι τρεις τους μέλη του CFR και μεγάλα κεφάλια υπερεταιρειών όπως της Τζένεραλ Μότορς, της Ντίλον Ρεντ και άλλων δορυφορικών επιχειρήσεών τους που πρόσφεραν αρκετά στη ναζιστική οικονομία. Κι υπήρξαν κι άλλες αμερικανικές εταιρείες που ενίσχυσαν τους Ναζί τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Φανταστείτε το σοκ που θα δέχονταν τότε οι πολίτες των συμμαχικών εθνών αν μάθαιναν ότι η αμερικάνικη Στάνταρ Όϊλ ανεφοδίαζε μέσω Ελβετίας με καύσιμα τους Ναζί, την ώρα που αυτοί περίμεναν σε ατέλειωτες ουρές έξω από τα βενζινάδικα με τα κουπόνια στα χέρια. τί θα γινόταν αν μάθαιναν για τις δοσοληψίες, ύψους εκατομμυρίων δολαρίων, της Τσέϊζ Μπανκ (οίκος Ροκφέλερ) με τα οικονομικά κέντρα του Χίτλερ. αν πληροφορούνταν ότι η Φορντ κατασκεύαζε φορτηγά για τα γερμανικά στρατεύματα και ότι η ΙΤΤ βελτίωνε τα γερμανικά συστήματα τηλεπικοινωνιών και τους πυροδοτικούς μηχανισμούς των ιπτάμενων βομβών που θα κατέστρεφαν αργότερα το Λονδίνο. και ότι, συν τοις άλλοις, έφτιαξε και τα βομβαρδιστικά Φόκε-Βουλφς της ναζιστικής αεροπορίας, για να ρίξουν αργότερα τις βόμβες τους στα κεφάλια των Βρετανών, Αμερικανών και άλλων συμμάχων στρατιωτών. Αλλά στις οικονομικές συναλλαγές με τους Ναζί βοήθησαν και κάποιες τράπεζες, η ιδιοκτησία των οποίων ήταν στα χέρια μεγαλοκεφαλαιούχων εβραϊκής καταγωγής (Βάρμπουργκ, Οπενχάιμ, Μέντελσον). Αυτό δείχνει το βαθμό παράνοιας αυτής της υπερεθνικής εξουσιολάγνας ελίτ, που, εκτός από τα εκατομμύρια των νεκρών απ΄ τους λαούς όλου του πλανήτη, κόστισε και την απάνθρωπη γενοκτονία-ολοκαύτωμα των Εβραίων της Διασποράς.
Αυγά του φιδιού, που φαίνεται ότι υπάρχουν ακόμα και στις μέρες μας και γεννούν ερπετά της τυραννίας. Η παραμυθολογία του δήθεν “δεξιού” και “αριστερού” εξυπηρέτησε μόνο τις διαδικασίες πινγκ-πονγκ των ενορχηστρωτών της επερχόμενης παγκόσμιας ισοπέδωσης. Στην ουσία δεν υπάρχουν παρά μόνο λάγνοι του πολέμου και της εξόντωσης των άλλων, των διαφορετικών, των εκτός, των ασυμβίβαστων, και κυρίως των εραστών της Ελευθερίας, του Έρωτα και της Ειρήνης. Ένας αγώνας μεταξύ της αληθινής Δημοκρατίας και των Ολοκληρωτισμών κάθε μορφής.
Το 1975, λίγα χρόνια μετά την ίδρυσή της, η Τριμερής Επιτροπή εξέδωσε ένα βιβλίο(5) που ήταν για καιρό “Βίβλος” για τα μέλη της. Το μέρος μάλιστα του βιβλίου αυτού που έχει να κάνει με τις ΗΠΑ και τις στρατηγικές της έχει γραφτεί από τον γνωστό μας Σάμουελ Χάντιγκτον. Ο τίτλος του βιβλίου είναι “Η κρίση της Δημοκρατίας: Έκθεση προς την Τριμερή Επιτροπή σχετικά με την ικανότητα διακυβέρνησης των Δημοκρατιών”. Ο Νόαμ Τσόμσκυ διάβασε καλά το βιβλίο και το “ξετίναξε” μ΄ ένα άρθρο του στο περιοδικό “7 ημέρες” στις 14 Φεβρουαρίου 1977. Το άρθρο του Τσόμσκυ είχε τον τίτλο “Τριμερούς RX για την Κρίση: Ικανότητα διακυβέρνησης ΝΑΙ, Δημοκρατία ΟΧΙ”.
Φαίνεται ότι σημαντικό όπλο στα χέρια του διεθνούς ολοκληρωτισμού είναι τα εκατομμύρια των ανθρώπινων όντων που χάνουν τις ψυχοπνευματικές τους αντιστάσεις και υποχωρούν κάτω από το ανηλεές σφυροκόπημα της εξουσίας, η οποία “παίζει” με τις λεγόμενες “βασικές” ανάγκες τους ένα βρώμικο παιχνίδι. Το παιχνίδι αυτό θα μπορούσε να περιγραφεί σαν μια προσπάθεια ελέγχου όλων των πηγών ενέργειας αλλά και της παραγωγής από τα αφεντικά του πλανήτη. Αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα πρώτο βήμα, για να ακολουθήσει εύκολα το επόμενο : “αφού, κύριοι, εμείς έχουμε την ενέργεια και την παραγωγή στα χέρια μας, θα χορέψετε όπως σας παίξουμε”. Έτσι λέει η κλίκα. “Θέλετε να καλυφθούν οι ανάγκες οι δικές σας και της οικογένειάς σας ; Θέλετε τα παιδιά σας να έχουν τα απαραίτητα γι΄ αυτό που έχουμε φροντίσει να σας πείσουμε πως είναι άνετη ζωή ; Τότε, για να τα έχετε, θα ακολουθήσετε τα ωράρια που σας λέμε, θα πάρετε τις διακοπές που σας επιτρέπουμε, θα ψηφίσετε τα κόμματα που εγκρίνουμε, και θα συνταξιοδοτηθείτε όποτε εμείς θέλουμε.” Βασικά επίσης όπλα της πλανητικής εξουσιαστικής κλίκας είναι οπωσδήποτε και οι πληροφορίες (βλ. Μυστικές Υπηρεσίες), τα χρέη ανθρώπων και κρατών-εθνών (βλ. Τράπεζες) και η τεχνολογία (βλ. Επιστήμη και Στρατιωτικά Πειράματα). Αυτά είναι λίγα από τα χαρακτηριστικά αυτού του βρώμικου παιχνιδιού. Όλα τα παραπάνω, συν την συνεχή πλύση εγκεφάλου από τα ελεγχόμενα στο μεγαλύτερό τους ποσοστό μέσα ενημέρωσης (8), καταφέρνουν το φαινομενικά ακατόρθωτο: να μεταλλάξουν σε τέτοιο βαθμό την ψυχή και το πνεύμα των ανθρώπων, ώστε στο τέλος να υπάρχουν πολλοί που συμπαθούν και ίσως κάπου και να δακρύζουν για τον “Μπιγκ Μπράδερ”.
Ας δούμε τί έχει να μας πει για αυτά ο ένας των ιδρυτών της Τριμερούς και συνιδρυτής της Μπίλντερμπεργκ, ο Ντ.Ροκφέλερ. Σε λόγο του στη συνάντηση της Μπίλντερμπεργκ στο Μπάντεν-Μπάντεν (6 έως 9 Ιουνίου 1991) είχε πει τα εξής:
“Οφείλουμε ευγνωμοσύνη στην Ουάσινκτον Ποστ, στους Νιου Γιορκ Τάϊμς, στο περιοδικό Τάϊμ, αλλά και σε άλλες μεγάλες εταιρείες του τύπου, των οποίων οι διευθυντές έχουν συμμετάσχει στα συνέδριά μας και σεβάστηκαν τις υποσχέσεις τους για εχεμύθεια και διακριτικότητα επί περίπου 40 χρόνια. Θα ήταν αδύνατον για μας να προωθήσουμε τα σχέδιά μας εάν είχαμε βρεθεί κάτω από το φως της δημοσιότητας. Όμως ο κόσμος τώρα είναι έτοιμος για το πέρασμα σε μια Παγκόσμια Κυβέρνηση. Ένα υπερεθνικό διευθυντήριο είναι σίγουρα προτιμότερο από ένα τοπικό εθνικό αυτοπροσδιορισμό, όπως γινόταν παλαιότερα.”
Αλλά ας ακούσουμε και τον μαχητικό γερουσιαστή της Αριζόνα, Μπάρι Γκολντγουώτερ, όπου στο βιβλίο του “Χωρίς Απολογίες”, στο κεφάλαιο “Μη εκλεγμένοι κυβερνήτες”, γράφει :
“Οι άνθρωποι της Τριμερούς, κατά τη γνώμη μου, επιδιώκουν την εγκαθίδρυση μιας Παγκόσμιας Οικονομικής Δύναμης κατά πολύ ανώτερης των πολιτικών κυβερνήσεων των Κρατών-Εθνών. Σαν δημιουργοί αυτού του συστήματος θα εξουσιάσουν τον κόσμο. Η Τριμερής αντιπροσωπεύει μια επιδέξια προσπάθεια για να έχει τον έλεγχο στα παγκόσμια γεγονότα και φροντίζει να ισχυροποιεί τον έλεγχό της μέσα από τέσσερα βασικά κέντρα δύναμης: το πολιτικό, το νομισματικό, αυτό της διανόησης και το εκκλησιαστικό.”
Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση και πλανητική αλληλεξάρτηση για την οποία μας μιλούν σήμερα κάποιοι; Κι είναι άραγε συμπτωματικό το γεγονός ότι άπαντες οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί διεθνούς κύρους στα Βαλκανικά και στο Μακεδονικό (6) ήταν μέλη της Τριμερούς και της Μπίλντερμπεργκ; Ο Λόρδος Κάρινγκτον, ο Ντέϊβιντ Όουεν, ο Γουώρεν Κρίστοφερ, ο “Λώρενς της Μακεδονίας” Ίνγκλμπέργκερ, αλλά και ο επίσης γνωστός μας και μη εξαιρετέος Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ.
Της Τριμερούς Επιτροπής σπουδαίος θεωρητικός έχει όπως είπαμε υπάρξει και ο Σάμουελ Χάντιγκτον, που θέλει μια Δύση χωρίς Ορθόδοξα έθνη. Σαν γνήσιος εκφραστής (6 ) του ιδεώδους της WASP (από τα αρχικά της έκφρασης White Anglo Saxon Protestant, δηλ. Λευκοί Άγγλο-Σάξωνες Προτεστάντες), οραματίζεται μια Δύση προτεσταντοκεντρική, δεσποτική και κυρίαρχη. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι λαοί της Λατινικής Αμερικής και της Ινδοκίνας, που έχουν πληρώσει πολύ ακριβά την αλαζονεία της Δύσης, και μάλιστα της Αυτοκρατορικής Δύσης.
Ίσως όμως ο Χάντιγκτον κι οι σύντροφοί του να λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο (7), που ακούει στο όνομα κελτογαλατικοί λαοί και Καθολικισμός. Π.χ. η πρόσφατη αυτονομία του Σκωτσέζικου και του Ουαλικού Κοινοβουλίου, καθώς και η χειραψία του Σκωτσέζου Τόνυ Μπλαιρ με τον Ιρλανδό Τζέρυ Άνταμς μπορεί να είναι αξιοπρόσεχτα “ρήγματα” στα σχέδια κυρίων όπως ο Σ. Χάντιγκτον και η παρέα του. Κι αυτό θα έπρεπε να τους κάνει αλλού να στρέψουν την προσοχή τους πριν βιαστούν να εξοβελίσουν τους Ορθόδοξους από τον Δυτικό κόσμο. Θα πείτε πως κι ο Τόνυ Μπλαιρ τα πάει μια χαρά με την Τριμερή Επιτροπή, κι έχει ιδιαίτερα προωθηθεί απ΄ αυτήν. Μια εξήγηση είναι μάλλον ότι η Τριμερής προσπαθεί να δείξει ένα πιο δημοκρατικό πρόσωπο απ΄ ό,τι η Μπίλντερμπεργκ, και είναι αλήθεια ότι έχει βάλει κάποιο νερό στο κρασί της. Έτσι υπάρχουν στις τάξεις της και άλλα “στοιχεία” εκτός από τους κλασικούς WASP. Άλλωστε, όπως αναφέραμε και στην αρχή, από τον ίδιο της τον τίτλο η Τριμερής βάζει στο παιχνίδι και την Ιαπωνία, ανοίγοντας έτσι τον πολιτικό-πολιτιστικό της ορίζοντα. Κι είναι κι εκείνο το περίεργο “τρίο”, Παρίσι - Μόσχα - Πεκίνο, που δεν φαίνεται και πολύ ορεξάτο να πει “ναι σε όλα” στο δίδυμο της Βρετανίας και της προτεσταντικής πλευράς της Αμερικής. Κι αυτό θα άξιζε επίσης να το προσέξουμε ιδιαιτέρως. Η τελευταία κρίση στον Κόλπο έδειξε ότι η Μόσχα δεν είναι ακριβώς "τελειωμένη υπόθεση", όσον αφορά το ρόλο της στην παγκόσμια πολιτική σκηνή. Αυτό το "προσέξτε τις κινήσεις σας στο Ιράκ γιατί μπορεί να είναι η αρχή ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου" που ακούστηκε από στόματα πολιτικών και στρατιωτικών της Ρωσίας, μπορεί να πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων και των ραδιοτηλεοπτικών ειδήσεων της Δύσης σε άλλα μέρη του κόσμου όμως πήρε τις διαστάσεις που του άξιζε. Τελικά γιατί έκαναν πίσω οι Αμερικάνοι: ή έχει ο Σαντάμ καταστροφικά όπλα και τα κρύβει στα παλάτια του ή δεν έχει. Εάν έχει γιατί έκανε πίσω η Αμερική. Και εάν δεν έχει γιατί ετοιμαστήκανε να ισοπεδώσουν για μια ακόμη φορά το Ιράκ;
Βλέπουμε όμως και αλλού το κελτογαλατικό και καθολικό στοιχείο της Δύσης να σηκώνει μια δική του παντιέρα.
Από την άποψη αυτή η επίσκεψη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο Πανεπιστήμιο Τζωρτζτάουν και η αναγόρευσή του σε Επίτιμο Διδάκτορα είναι άκρως σημαντική, αν λάβουμε υπ΄ όψη μας ότι το εκπαιδευτικό αυτό ίδρυμα είναι σύμβολο του καθολικισμού στις ΗΠΑ. (6). Το Τζωρτζ Τάουν είναι επίσης και το πανεπιστήμιο που σπούδασε ο πρόεδρος Κλίντον, ο οποίος είχε μάλιστα μέντορά του τον καθηγητή Κάρολ Κουϊνγκλυ που ήταν ο πρώτος σοβαρός καθηγητής ιστορικός που ασχολήθηκε με το θέμα της Μπίντεμπεργκ και γενικά της εξουσιαστικής ελίτ του πλανήτη. Στο ογκώδες έργο του που έχει τίτλο "Tragedy and Hope" (Τραγωδία και Ελπίδα). Ίσως η επιμονή του Κλίντον να κρατά ισορροπίες όπου και το καθολικό κέντρο στις ΗΠΑ θα έχει το βάρος που του αξίζει, να δημιουργεί δυσαρέσκεια στους WASPκύκλους και στα συμμαχικά τους λόμπυ και ίσως γι αυτό ξαφνικά εμφανίζονται κάποιες κυρίες Λεβίνσκι ή και άλλες σε στιγμές μεγάλων αποφάσεων. Π.χ. Στην τελευταία κρίση του Κόλπου εμφανίστηκε ένα έξυπνο "σλογκανάκι" από κάποιους δημοσιογράφους που ήταν: "Η Σαντάμ ή Μαντάμ".
Κλείνοντας θα πρέπει να τονίσουμε ότι κοιτώντας κάποιος πιο βαθιά στη Νέα Τάξη και τα οχήματά της καταλαβαίνει ότι ο ουσιαστικός στόχος τους είναι ο πολιτισμός της ανθρωπότητας γι αυτό φυσικά προϋποθέτει τον έλεγχό της. Επειδή ο έλεγχος του πλανήτη περνά αναγκαία μέσα από τον όσο δυνατό έλεγχο της οικονομίας, πρίν την άλωση του πολιτισμού, δημιουργείται η εντύπωση ότι τάχα όλα γίνονται για τα πετρέλαια και τον χρυσό κ.λπ. κ.λπ. Ανεξάρτητα όμως από τις επιδιώξεις των υποψηφίων πλανηταρχών και τους μηχανισμών που στήνουν για να πετύχουν τον σκοπό τους, ο πολιτισμός των αξιών και των ιδανικών θα ζει όσο θα υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που θα αντιστέκεται στον Big Brother, έστω κι αν ένας άνθρωπος που θα ζει και θα αγωνίζεται σαν συνειδητός πολίτης.
Βιβλιογραφία
1. The Shadows Of Power, James Perloff
2. The United Nations, Robert W. Lee
3. Wall street And The Rise Of Hitler, Antony Sutton
4. Trading With The Enemy, Charles Higham
5. Trilateralism, edited by Holly Sklar
6. Political Order In Changing Societies, Sammuel P. Huntington
7. The Power Of Reason , Lyndon La Rouche
8. The Disposed Majority, Wilmot Robertson
9. The Faithful Triangle- The USA, Israel And The Palestinians, N.Chomsky
10. The Fire And The Stones, Nicholas Hagger
11. Tragedy And Hope, Carroll Quiqley.
