Με ξαφνικό τρόπο χάσαμε από κοντά μας στις 29 Δεκεμβρίου τον Γιώργο Αλεξάνδρου, ελεύθερο ρεπόρτερ Διεθνών γεγονότων και συγγραφέα που είχε ταξιδέψει και ζήσει σε 47 χώρες χωρίς όμως να παγκοσμιοποιηθεί όπως αρκετοί άλλοι. Αντίθετα, είχε αναπτύξει ένα μοναδικό προσωπικό συνδυασμό ανάλυσης, ανάδειξης και δημοσιοποίησης θεμάτων σχετικά με Ελλληνισμό-Ορθοδοξία, γεωπολιτική, διεθνή και κοινωνικά θέματα που άνοιγε νέες προοπτικές αντίληψης και κατανόησης θεμάτων. Είχε την ακεραιότητα και τιμιότητα που λείπει από αρκετούς στον δημοσιογραφικό χώρο, χωρίς έπαρση, αλλά σιωπηλά και διακριτικά κινήθηκε στον δημοσιογραφικό χώρο αφήνοντας το μοναδικό στίγμα του.

Ο Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως κ. Προκόπιος (Πετρίδης) ήταν επικεφαλής της εξοδίου ακολουθίας, και τον συνόδευσε επίσης ο πνευματικός του, π. Δημήτριος.

Ένα σύντομο βιογραφικό του, δίνει μία εικόνα του έργου του και του χαρακτήρα του:

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Οκτωβρίου 1958 – Σύζυγος: Όλγα Αλεξάνδρου – Παιδιά: Μαριάμ, Άννα – Γονείς: Αντιστράτηγος Ιωάννης Αλεξάνδρου, Ευγενία Κουμαντάνου – Σημαντικοί Πρόγονοι: Οι πρόγονοί του ήσαν εθνικοί ευεργέτες και ναυτικοί αγωνιστές του ΄21. Ο Ατταλειώτης Νικόλαος Αλεξάνδρου, υπήρξε καθηγητής στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης – Σπουδές: Το 1976 αποφοίτησε από την Πρότυπη Ευαγγελική Σχολή. Εισήχθη με διάκριση στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών την οποία εγκατάλειψε στο πτυχίο. Έχει εγγραφεί στο Τμήμα «Μεταμοντερνισμός και θρησκεία» του Πανεπιστημίου του Ελσίνκι.

Καριέρα: Διευθυντής Ειδήσεων του Ραδιοτηλεοπτικού Σταθμού της Εκκλησίας της Κύπρου «Ο Λόγος». Οργάνωση Διεθνοτικής Τηλεόρασης Ν. Ουκρανίας (Μαριούπολη). Οργάνωση Μειονοτικού Τοπικού Ραδιοφωνικού Σταθμού Κριμαίας. Συνεργάτης, παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών στους Ραδιοφωνικούς Σταθμούς «Σκάι 100,4 FΜ Stereo», «Ραδιοφωνικός Σταθμός της Εκκλησίας της Ελλάδος», «ΕΡΑ/5 – Φωνή της Ελλάδας». Αρχισυντάκτης των περιοδικών: «Τότε…», «Τουριστική Αγορά» και Διευθυντής Σύνταξης των περιοδικών: «Computer Age», «Hotel&Restaurants», ο «Φίλιππος». Ελεύθερος Συνεργάτης εφημ. «Καθημερινή», «Θεσσαλονίκη», κ.ά. Έχει εργασθεί ως αρθρογράφος – ρεπόρτερ – συντάκτης των περιοδικών «Information», «Confidential Newsletter», «Strategies», «Τρίτο Μάτι», «Road to Emmaus», «Nexus» και «Τhe Tourism Report». Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί μεταξύ άλλων στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Μόσχας και πασών των Ρωσσιών και στο διεθνές σοσιαλιστικό περιοδικό «Monthly Review». Διετέλεσε Σύμβουλος Τύπου στο «Hong Kong Trade Development Council». Καθηγητής Δημοσιογραφίας σε Ιδιωτικές Σχολές και Σεμινάρια Δήμων. Ειδικευμένος σε μειονότητες, αυτόχθονες λαότητες και σε συνεντεύξεις με εθνικούς, πολεμικούς και θρησκευτικούς ηγέτες (όπως Μπουλέντ Ετζεβίτ, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, Ράντοβαν Κάραντζιτς). Έχει δουλέψει με ομάδες Καλάς, Γραικάνων, Ελληνόφωνων Μουσουλμάνων του Πόντου και Πομάκων. Έχει βρεθεί ως δημοσιογράφος στους πολέμους στην Γιουγκοσλαβία και στον Καύκασο. Έχει διοργανώσει θεατρικές παραστάσεις αρχαίου ελληνικού δράματος σε εμπόλεμες περιοχές. Έφορος της Διαβαλκανικής Ομοσπονδίας Ορθοδόξων Νεολαιών και Συντονιστής ανθρωπιστικής βοήθειας προς τις εμπόλεμες χώρες στα Βαλκάνια. Υπεύθυνος διοργάνωσης Συνεδρίων και Συναντήσεων στον Οργανισμό «Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα» υπό την διεύθυνση του Σταύρου Ξαρχάκου. Αρχηγός σε παιδικές πολυπολιτισμικές κατασκηνώσεις στα Άβδηρα και σε ταξιδιωτικά πολιτιστικά γκρουπ στη Νότια Ιταλία. Έχει συνδημιουργήσει τα Ντοκιμαντέρ: «Υπόγειες Διαδρομές (οι Ξένοι στην Ελλάδα)» (της Γιάννας Τριανταφύλλη), «Γραικάνοι» (Παραγωγή του ΡΤ σταθμού «Ο Λόγος»), «Καλασά» (με τον Τατζ Xαν Καλάς)

Δημοσιεύσεις: Έχει δημοσιεύσει βιβλία, έρευνες και μελέτες για την Ορθοδοξία, τους Ελληνογενείς λαούς, για τις διεθνείς ερμηνείες του Ελληνικού πολιτισμού και για τις σχέσεις Ελληνισμού και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, Ελληνοκαθολικών, Λουθηρανών, Ισλάμ, Ιουδαϊκής θρησκείας και Βουδδισμού όπως: «Οι Ελληνογενείς λαοί της Κεντρικής Ασίας», «Η επιρροή του Ελληνισμού στις θρησκείες των λαών της Ασίας και της Ρωσίας», «Η Ελλάδα, η Ανατολή και η Δύση, τα Παγκόσμια Κέντρα Δύναμης και η Άϋλη Εξουσία», «Καλάς: Οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Πακιστάν και Αφγανιστάν», «Το Ελληνικό Ισλάμ (Κορανικές και Σουφικές Αναφορές)», «Αλεβίδες-Μπεχτασίδες (ελληνικές επιρροές)», «Γεωπολιτική και Ελλάδα», «Σεβαστούπολη, Κριμαϊκός Πόλεμος», «Ελληνικότητα και Ελλαδικότητα, οι ερμηνείες της ελληνικότητας στην σύγχρονη Ελλάδα», «Πως επηρέασε η ελληνικότητα τις θρησκείες της Ανατολής και της Ρωσσίας», «Ρήγας Φεραίος- μία σημερινή ανάγνωση», «Καλάσα, η θρησκεία των Αιγαίων». Ετοιμάζει τα βιβλία: «Μύθοι και Θρύλοι του λαού των Καλάς» με έναν Καλάς, «Ύψωσε τον Σταυρό στον Πάγο – Η Ζωή και το Έργο του μακαρίου Ανδρέα, του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων» με εκ νέου μεταφράσεις αυθεντικών κειμένων από 15 και πλέον γλώσσες, «Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης – η συνάντηση της κλασσικής Ελλάδας με τον πρωτογενή Χριστιανισμό».

Μέλος: FIJET (Διεθνής Ένωση Ταξιδιωτικών Συγγραφέων και Δημοσιογράφων), του Hong Kong Foreign Correspondent’s Club, της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και των Reporters Sans Frontiéres. Ιδρυτικό μέλος της «Πρωτοβουλίας ενάντια στην Κρατική Βία και Καταστολή» (1980) και του NGO «Mesogaia» (2002), αντεπιστέλλον μέλος της πολιτιστικής μη κερδοσκοπικής Εταιρείας «Έκφραση». Διετέλεσε μέλος του Propeller Club κ.ά. Παγκόσμιος Συντονιστής στο Διεθνές Δίκτυο «Κοινόν των Ελλήνων».

Λοιπές Διακρίσεις και Συμμετοχές.: Έχει λάβει μέρος σε πλειάδα επιστημονικών συνεδρίων και συμποσίων, έχει διδάξει ως εκπαιδευτής σε σεμινάρια δημοσιογραφίας γεωπολιτικής και Ορθόδοξου Χριστιανισμού και έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις μεταξύ των οποίων και ως Παγκόσμιος Πρεσβευτής Εθελοντισμού!

Το «ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ» έλαβε μέρος στην Ανοιχτή Συζήτηση – Ημερίδα που διοργάνωσε ο Δήμος Αθηναίων για τις προοπτικές αξιοποίησης της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Στην ημερίδα παρέστησαν μεταξύ άλλων ο Δήμαρχος Αθηναίων κ. Καμίνης και η Γενική Γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού κα. Μενδώνη.

Οι τοποθετήσεις των ομιλητών ήταν σχετικές με το πολεοδομικό ανασχεδιασμό της περιοχής της Ακαδημίας Πλάτωνος και το ιστορικό των πολεοδομικών παρεμβάσεων φορέων της Πολιτείας ή τα τοπικά προβλήματα με κυριότερο την στέγαση των σχολικών κτηρίων.

Στην πορεία της συζήτησης αποκαλύφθηκε (με την συνδρομή του «Ευ Πράττειν» και της «Επιτροπής Κατοίκων») ότι η «νέα» πολεοδομική πρόταση ήταν η ίδια με αυτήν της προηγούμενης δημοτικής αρχής Κακλαμάνη, που θα ήθελε πολύ να ανοίξει αν μπορούσε τον δρόμο στα εργολαβικά συμφέροντα της οικοδόμησης τμήματος του Αρχαιολογικού Χώρου της Ακαδημίας.

Θα πρέπει να αισθάνθηκε αμήχανα ο κ. Δήμαρχος, την ώρα που άτομα που εκλέχθηκαν με τον συνδυασμό του, είχαν εναντιωθεί σε αυτό όντας στην αντιπολίτευση δύο έτη νωρίτερα, ενώ ταυτόχρονα το Υπ. Περιβάλλοντος ανέστειλε την συγκεκριμένη οικοδομική άδεια και όλες τις άλλες στην γύρω περιοχή και η Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής των Ελλήνων στάθηκε αρωγός στην προσπάθεια των πολιτών και εξέδωσε πόρισμα για αναστολή της μελέτης του Δήμου Αθηναίων.

Επιπλέον, μάθαμε από τη "θεοσεβούμενη" κυρία Γ.Γ. του υπουργείου Πολιτισμού ότι το Μουσείο των Αθηνών έχει σχεδιαστεί και χωροθετηθεί, για την περιοχή χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες όσον αφορά το χώρο. Υπόνοιες εξέφρασε κάποιος παρευρισκόμενος ότι θα οικοδομηθεί εκεί που προόριζαν οι εργολάβοι να χτίσουν το δικό τους εμπορικό κέντρο, δηλαδή μέσα στον Αρχαιολογικό Χώρο! Διαβεβαίωσε εμμέσως ότι δεν θα είναι πολυώροφο και μεγαθήριο, αντιπαραβάλλοντας το με το Μουσείο της Ακρόπολης.

Η τοποθέτηση του «Ευ Πράττειν» έκανε λόγο για τον προσδιορισμό του επιθυμητού σε αντιδιαστολή με το εφήμερο εφικτό και της ανάγκης θεμελίωσης του οράματος, πάντα με επίκεντρο τις φιλοσοφικές αξίες που εκπορεύονται από την Ακαδημεία του Πλάτωνος και την παγκόσμια ακτινοβολία του και όχι από τον υποτιθέμενο ρεαλισμό των πολιτικάντιδων που στηρίζονται από τους μεγαλοεργολάβους και έχει φέρει τη Χώρα μας σε αυτό το χάλι. Τονίστηκε η σημασία του Τόπου σαν φιλοσοφική έννοια, της συλλογικής μνήμης και της θεραπείας της Ψυχής του Τόπου σαν την ενδεδειγμένη λύση που πρέπει να κινείται η πολεοδόμηση μιας Πολιτείας. Έγινε σύγκριση με πραγματικά παραδείγματα για την αντιμετώπιση των Μνημείων-Τόπων σε άλλες πόλεις του εξωτερικού και της ψυχικής ανάτασης που κατορθώνουν και προτάθηκε να δημιουργηθεί στον Χώρο της Ακαδημίας ένα μικρό κτήριο-μνημείο εν είδει βιβλιοθήκης με την συγκέντρωση των έργων του Πλάτωνα και τη σημασία και τις συνέπειες που θα λάβει με τέτοια προσπάθεια σε πλανητικό επίπεδο.

Στο «δια ταύτα», χωρίς να αναφερθεί κάποια κίνηση ή σκέψη για την ανάδειξη της Σχολής των Αθηνών του φιλοσοφικού Τόπου της Ακαδημίας, η ημερίδα έγινε με σκοπό αφενός την δήθεν άμεση και επείγουσα αποκατάσταση των ιδιοκτητών της περιοχής και αφετέρου και πιο σημαντικό για να επιβληθεί η βούληση των εργολάβων να χτίσουν ένα ακόμα κτήριο μέσα στον Αρχαιολογικό Χώρο.

Ο κ. Καμίνης σε συνεργασία με τα «αναρμόδια» Υπουργεία, ενδιαφέρεται σε καιρούς υποτίμησης της αξιοπρέπειας των Ελλήνων, του ελλείμματος Ελευθερίας και της απεγνωσμένης αναζήτησης Ελπίδας, να προσπαθεί να απαντήσει με κλήσεις, τέλη κυκλοφορίας, άρθρα, παραγράφους και γραφειοκρατία. Με έναν υπουργό Πολιτισμού που μιλά συνεχώς για τα αρχαία μας σε διεθνείς συναντήσεις, τα οποία πίσω στην πατρίδα του με εγκρίσεις δικές του καταχώνονται «εις τον αιώνα τον άπαντα».

Του δείξαμε το Όραμά μας, του μιλήσαμε για τον Τόπο και την σημασία του, αλλά όπως φαίνεται τα λόγια μας χτύπησαν σε μπετόν μεγαλοεργολαβίστικου τύπου και δεν βρήκαν τον αποδέκτη τους. Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί προχωράει η Ελλάδα χωρίς όραμα και χωρίς πολιτική παιδεία στους ανθρώπους που την κατοικούν και που με τη βοήθεια σχεδόν όλων των ΜΜΕ, που στην πλειοψηφία τους είναι σε χέρια μεγαλοεργολάβων, οδηγούνται στις κάλπες ανεβάζοντας στην εξουσία πολιτικάντιδες αισχίστου είδους. Παρεμπιπτόντως, αν οι πολιτικάντιδες θεωρούν ότι ο ελληνικός λαός είναι όντως ώριμος αν τολμάνε ας αρχίσουν τα δημοψηφίσματα. Πόσο πετυχημένα και ταιριαστά ακούγονται οι στίχοι από τα «Ξύλινα Σπαθιά»

 

η μέρα σβήνει

Αθήνα είσαι “καμίνι”

ώσπου να φέξει

να δούμε ποιος θ' αντέξει

 


ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ
 

Καλησπέρα σας,
Εκ μέρους της πρωτοβουλίας πολιτών για τη διάσωση και ανάδειξη του Βωμού των 12 Θεών και του Ελέους και του συλλόγου «Ευ Πράττειν» που φέρει την ευθύνη για το πανό, θα θέλαμε να απαντήσουμε στο άρθρο του κ. Πάσχου Μανδραβέλη, με τίτλο «Ο καπιταλισμός και τ' αρχαία», και παρακαλούμε θερμά όπως η απάντηση μας δημοσιευτεί.

Κ. Μανδραβέλη,
Σαν κίνηση πολιτών είμαστε ανεπιφύλακτα θετικοί σε κάθε καλοπροαίρετη κριτική, που σκοπό έχει να προβληματίσει με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνει την κίνηση μας ακόμα πιο δυνατή, ιδίως μάλιστα εάν προέρχεται κι από ένα μέσο όπως είναι ο όμιλος Καθημερινής-Σκάι, ο οποίος εμπράκτως και πολλάκις έχει αποδείξει πως στέκεται δίπλα στον φυσικό και πολιτιστικό μας πλούτο, με τέτοιο τρόπο που να πιστεύουμε πως λίγο-πολύ βρισκόμαστε στο ίδιο στρατόπεδο.

Ωστόσο, κ. Μανδραβέλη, στηρίζετε ένα ολόκληρο άρθρο σε μια κραυγαλέα ανακρίβεια, μέγα ολίσθημα για έναν δημοσιογράφο ενός σοβαρού και σεβαστού μέσου, όπως είναι η Καθημερινή.

Η κραυγαλέα αυτή ανακρίβεια είναι πως το έργο της ανακαίνισης της γραμμής του ΗΣΑΠ έχει καθυστερήσει εξ αιτίας του βωμού και πως όποιος θέλει να ταξιδέψει με το τρένο από το κέντρο στον Πειραιά, ή αντίθετα, σταματά στην προηγούμενη του Θησείου στάση, παίρνει το λεωφορείο, για να ξαναπάρει το τρένο στην επόμενη στάση. Αυτό φυσικά δεν ισχύει σε καμία περίπτωση καθώς το επιβατικό κοινό εξυπηρετείται και στην άνοδο και στην κάθοδο από την μονή γραμμή που υπάρχει ανάμεσα στο Θησείο και στο Μοναστηράκι, με τη ροη των συρμών να είναι κοντά στο φυσιολογικό. Το πρόβλημα που εντοπίζετε υπάρχει σε αλλά σημεία της γραμμής (Ειρήνη-Αττική κλπ) και προφανώς για αυτό δεν «ευθύνεται» ο Βωμός του Ελέους και των 12 Θέων. Συνεπώς, στρέψτε τα βέλη σας για οποιαδήποτε δυσλειτουργία του ΗΣΑΠ σε αυτούς που πραγματικά ευθύνονται για τις καθυστερήσεις και την κατάντια των γραμμών του ηλεκτρικού και ίσως εκεί ανακαλύψετε ίδια πρόσωπα που ευθύνονται και για την κατάντια της Ελλάδας σαν κράτος. 

Αυτή φυσικά δεν είναι και η μοναδική ανακρίβεια του άρθρου σας. Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στο ότι το επίμαχο πανό δεν γράφει «3000 χρόνια πολιτισμός» αλλά «χιλιάδες χρόνια πολιτισμός» ή στο ότι για την διάνοιξη των σηράγγων του μετρό χρησιμοποιούνται μετροπόντικες και όχι τυφλοπόντικες όπως αναφέρετε. Επίσης αναφέρετε πως στο έργο αντέδρασαν διάφορες οργανώσεις Δωδεκαθεϊστών, αποσιωπώντας πως υπάρχει και πλήθος απλού κόσμου που αντιδρά, ενώ κάνετε αναφορά στην πρόταση υπογειοποίησης της γραμμής, ένα έργο που είναι πράγματι πολυέξοδο και χρονοβόρο, αλλά περιέργως δεν κάνετε απολύτως καμία αναφορά σε άλλες προτάσεις που έχουν κατατεθεί κι έχουν, μάλιστα, δημοσιευτεί και στην εφημερίδα της Καθημερινής. Αλλά καλύτερα να μην επεκταθούμε περαιτέρω στις παραπάνω ανακρίβειες και αποσιωπήσεις διότι με αυτό τον τρόπο θα χάσουμε την ουσία.

Και η ουσία είναι πως έχετε γράψει ένα άρθρο στηριγμένο σε ανακρίβειες, προσπαθώντας να υπερασπιστείτε τον καπιταλισμό, για τον οποίο εσείς ο ίδιος παραδέχεστε πως δεν είναι και ό,τι καλύτερο, χρησιμοποιώντας λογική κι επιχειρήματα  του καπιταλιστικού συστήματος. Δηλαδή κάνετε αναφορά σε κόστη και κονδύλια (βεβαίως βεβαίως υπάρχουν κονδύλια για «χίλιους-δύο» άλλους λόγους) και τα εξετάζετε όλα υπό αυτό το πρίσμα, υιοθετώντας την εύκολη λύση της κατάχωσης του πολιτιστικού μας πλούτου. Με αυτήν την έννοια, ναι, το πανό σωστά «μιλάει», ο καπιταλισμός (και ο τρόπος σκέψης που εκπορεύεται από αυτό το σύστημα) είναι αυτά που θέλουν να θάψουν τον πολιτισμό μας. 

Και για να περάσουμε για λίγο και σε κάτι γλαφυρότερο, εμείς θεωρούμε πως οποιοσδήποτε στυγνός καπιταλιστής-μεγαλοκαρχαρίας,  που ενδεχομένως να ονομάζετε κ. «Τόμπολας», μπορεί να χρησιμοποιεί μια κάποια εταιρεία που να ονομάζετε «Πράκτωρ», και να χρησιμοποιεί το κράτος και το κρατισμό σαν μάσκα ώστε, μαζί με άλλους ομοίους του, να παραπλανεί τον λαό, στρέφοντας την οργή των πολιτών ενάντια σε αχυρανθρώπους «κυβερνήτες», παραμένοντας όμως ο ίδιος αόρατος και δυνατός, ώστε να ανεβοκατεβάζει αχυρανθρώπους πολιτικάντηδες και κυβερνήσεις. Άλλωστε, το κεφάλαιο - Capital (εξ ου και καπιταλισμός) είναι αυτό που κυρίαρχα υπάρχει  σε όλον τον πλανήτη, διότι, είτε ένα κράτος λέγετε Κίνα κι έχουμε «κομουνιστοκαπιταλισμό», είτε ένα κράτος λέγετε ΗΠΑ κι έχουμε «καουμπόικο» καπιταλισμό, ο κοινός παρανομαστής είναι παντού ο καπιταλισμός. Για αυτό πιστεύουμε ότι όλες οι μορφές κρατισμού είναι μάσκες του καπιταλισμού, και για αυτό μας φταίει ο καπιταλισμός κ. Μανδραβέλη και όχι ο κρατισμός, παρ' όλο που κι αυτός είναι μια κατάσταση του συστήματος στην οποία είμαστε επίσης εναντίον. 

Βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο καπιταλισμός (εάν συνοδεύετε κι από μια κάποια ευαισθησία) λειτουργεί  καλά (για παράδειγμα στα Σκανδιναβικά κράτη), οπότε η πρόταση σας περί «κρατισμού» δεν είναι λανθασμένη και ίσως υιοθετηθεί από την κίνηση μας στο μέλλον. Διότι εάν υπάρχουν κάποιες ενστάσεις για τον ρόλο του καπιταλισμού, το ότι  κάτι δεν πάει καθόλου καλά στο νεοελληνικό κράτος και στις δομές του είναι πλέον κοινός κι αδιαμφισβήτητος τόπος.

Με φιλικούς χαιρετισμούς κι ευχές ο καπιταλισμός να μην πλήξει περαιτέρω λογική και κριτική ικανότητα.

Σύλλογος ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ

ΑΓΡΟΤΕΡΑ ΑΡΤΕΜΙΔΑ

ΕΝΑΣ ΙΕΡΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΩΝ


Σημεία των καιρών:
Την ώρα που οι γείτονες μας Τούρκοι προχωράνε στην αναστήλωση του Ναού της Αρτέμιδος στην Έφεσο, ενός από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, στην Ελλάδα μας, ανίεροι κερδοσκόποι προσπαθούν λυσσωδώς να γκρεμίσουν ότι έχει απομείνει στον ιερό χώρο της Αγροτέρας Αρτέμιδος.

Ως προς το όνομα Αγροτέρα, θα πρέπει να εξηγήσουμε ότι είναι ένα πρόσφορο προσωνύμιο της θεάς της φύσεως, της προστάτιδας των κοριτσιών, της θεάς που δεν τέθηκε ποτέ υπό ανδρός (δεν υπό-ανδρεύτηκε, παντρεύτηκε), της δίδυμης του φωτεινού και ορθολογικού θεού Απόλλωνα, μίας θεότητας που λατρεύτηκε με θέρμη στην Αττική. Μίας γυναικείας θεότητας που κατάφερε και επέζησε στο πατριαρχικό πάνθεον, κρατώντας ακόμα, μέσα της μνήμες, από αρχέγονες μητρογραμμικές, αναρχοδημοκρατικές και ειρηνικές κοινωνίες και γνωρίζοντας την λατρεία του κόσμου, είτε σαν Μεγάλη Μητέρα, είτε σαν Παναγιά, είτε σαν Κόρη, είτε σαν Σελήνη. Σαν Σελήνη την συναντούμε με όλες τις μορφές της:  στην νέα σελήνη σαν κόρη, στην πανσέληνο σαν ώριμη γυναίκα και σαν γραία στη χάση της. Αγαπάει αγνά σαν κορίτσι, είναι περήφανη σαν τοξοβόλα (βοηθάει να βρούμε τον στόχο μας) και εκδικείται τους ασεβείς σαν γηραιά τιμωρός.

Γι αυτήν την οντότητα διάλεξαν οι Αθηναίοι για σπίτι της τον λόφο του Αρδηττού, απέναντι από ένα μυστηριακό κέντρο που μυούνταν κυρίως νέοι. Άλλωστε και σήμερα είναι ένα κέντρο νιότης και δύναμης δίπλα στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο και απέναντι από το κολυμβητήριο του Εθνικού. Ο ναός της Αγροτέρας θεωρείται ο πλέον ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΝΑΟΣ των Αθηνών μετά τον Παρθενώνα.

Αρχιτεκτονικά στοιχεία:
Ο ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος είναι ο δίδυμος ναός του Ναού της Αθηνάς (Απτέρου) Νίκης στην Ακρόπολη, ο μοναδικός γνήσιος αρχαίος ιωνικός ναός που μετρήθηκε από άγγλους αρχιτέκτονες και έγινε πρότυπο για το ρεύμα του νεοκλασικισμού ανά τον κόσμο και για κτήρια ιωνικού ρυθμού.

Θρησκευτικό - ιστορικά στοιχεία:
Όπως αναφέραμε ο ναός της Αγροτέρας Αρτέμιδος και το άλσος του Ιλισσού ακριβώς μπροστά της, είναι το μέρος που τελούνταν κάθε άνοιξη τα μικρά μυστήρια, που ήταν πολύ σημαντικά όμως για την πορεία των μυστών προς τα Μεγάλα Μυστήρια της Ελευσίνας. Συνεπώς το ιερό μοιραζόταν και η Περσεφόνη, η Κόρη των μυστηρίων.

Μνημείο Νίκης:
Οι Αθηναίοι στον μεγάλο πόλεμο Ασίας-Ευρώπης αφιέρωσαν την νίκη του Μαραθώνα στην προστάτιδα τους Αρτέμιδα. Η σπουδαία νίκη - μνημείο της Ευρώπης, με το παρασκήνιο της Πανσελήνου μερικές μέρες πριν.

Παραδοσιακά δρώμενα στον ιερό χώρο:
Στον ναό της Αγροτέρας διαδραματιζόταν η τελετή ενηλικίωσης των νεαρών Αθηναίων μαζί με τους πατέρες τους, τα Απατούρια, όπου οι νέοι πολίτες έδιναν όρκο και μάθαιναν τις κεκρυμμένες από τους αμύητους παραδόσεις της πόλης τους και όχι μόνο. Σε αυτό τον χώρο έμαθε ο μικρός Κριτίας την ιστορία της Ατλαντίδος από τον ομώνυμο παππού του και χάρη στην καταγραφή του Πλάτωνα έγινε ο πλέον γνωστός ελληνικός μύθος παγκοσμίως.

Φιλοσοφικός τόπος:
Ο χώρος αυτός δεν είναι άλλος από τον χώρο που περιγράφει ο θείος Πλάτων στον διάλογο του Φαίδρο. Σε αυτόν το λόφο ο παππούς Σωκράτης έγραψε τον μεγαλύτερο ποιητικό λόγο της ανθρωπότητας για τον έρωτα. Ύμνος στον έρωτα και η σημαδιακή παλινδρόμηση του πιο δίκαιου ανθρώπου που περπάτησε στον πλανήτη.

Τοπογραφικά στοιχεία:
Οι Αθηναίοι όντας αξεπέραστοι στις επιστήμες και απαράμιλλοι στην φιλοσοφία δεν ήταν καθόλου τυχαίο που έφτάσαν στο ίδιο επίπεδο και στις τέχνες. Αν σταθεί λοιπόν κάποιος στο σημείο του ναού της Αρτέμιδος και κοιτάξει προς τον Παρθενώνα θα δει ενδιάμεσα τον τεράστιο ναό του Ολύμπιου Δία. Η γεωμετρία προδίδει τις προθέσεις του χωροθέτη, αφού είναι φανερό ότι πάνω από την οροφή-κεφαλή του Δία, ξεπετάγεται ο Παρθενώνας (γέννηση θεάς Αθηνάς από κεφαλή Ζηνός). Η αρχιτεκτονική προοπτική στην υπηρεσία της μυθολογίας και η γέννηση της θεάς “της του Θεού Σοφίας”.

Ιστορικά στοιχεία:
Ο ναός αυτός δυστυχώς δεν γλύτωσε από τον σκοταδισμό και έτσι επί τουρκοκρατίας μετατράπηκε σε χονδροειδή υλικά για την κατασκευή του φρουρίου, του ακόμη χονδροειδέστερου τούρκου διοικητή της περιοχής. Σημαντικά μέρη του ναού βρίσκονται εντοιχισμένα στα ερειπωμένα σπίτια που υπάρχουν ακόμη και σήμερα. Γι αυτό είναι αναγκαία η πολύ προσεκτική ανασκαφή στον ιερό χώρο, δεδομένου ότι τα θεμέλια μαρτυρούν και κρατούν ζωντανές τις μνήμες. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στις ίδιες πέτρες και στα ίδια μάρμαρα ακούμπησαν ενάρετοι άνθρωποι, σύμβολα και ιδέες.

Επίλογος:
Ο τόπος παλμοδονείται επί 2000 και πλέον χρόνια. Ο Ιλισσός δε σταμάτησε τη ροή του. Συνεχίζει υπόγεια στο χωροχρονικό συνεχές. Η μοίρα μας διάλεξε να βρεθούμε στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας. Μας διάλεξε να λάβουμε την απόφαση τώρα στη γενιά μας, στη δική μας σταγόνα μέσα στον ωκεανό του χωροχρόνου και να φανούμε ξανά άνθρωποι.

Ας μην επιτρέψουμε άλλο σε συγκεκριμένους ολιγαρχικούς πλουτοκράτες και τσιμεντοποιητές να συνεχίσουν μανιωδώς να καταπίνουν ότι ιερό έχει αυτή η χώρα. Το πράσινο της φύσης, το γαλάζιο των ακτών και το λευκό των προγόνων μας.


ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΕΡΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ

ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Η ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΕΥ ΠΡΑΤΤΕΙΝ για την μελέτη πολεοδομικού ανασχεδιασμού της γειτονιάς Ακαδημίας Πλάτωνος και της περιοχής που περιβάλλει τη γειτονιά και το αρχαιολογικό άλσος.

Βλέποντας η μελετητική ομάδα να αποτελείται από δυο νέα κορίτσια ελπίζαμε να δούμε και μια νέα αντίληψη στον Πολεοδομικό Σχεδιασμό. Από την άλλη βλέποντας και έναν Πολιτικό Μηχανικό του Δήμου στην ομάδα τρομάξαμε λίγο δεδομένου του σημαντικού ρόλου μερίδας του κλάδου στην διαμόρφωση της γκρίζας Αθήνας που όλοι μας την ζούμε καθημερινά. Από τις πρώτες κιόλας γραμμές της έκθεσης ενημερωνόμαστε ότι μια σημαντική σε έκταση περιοχή γειτνιάζουσα στην Ακαδημία έχει όχι μόνο χαρακτηριστεί ως Βιοτεχνικό Πάρκο(ΒΙΟΠΑ) αλλά δεν έχει συμπεριληφθεί καν στις σύγχρονες πολεοδομικές μελέτες για την περιοχή. Ελπίζαμε με την παρούσα μελέτη σε κάτι διαφορετικό. Δυστυχώς όμως από ότι είδαμε και διαβάσαμε όχι μόνο δεν αλλάζει τίποτα, αντιθέτως τα πράγματα χειροτερεύουν. Από τις δηλώσεις του τέως Υπουργού Πολιτισμού κ. Αντώνη Σαμαρά στις 5 Μαρτίου του 2009 συμπεραίνουμε ότι το Υπουργείο θέτει ως στόχους τα εξής:

  • Ανάδειξη και διαμόρφωση του ίδιου του Αρχαιολογικού Άλσους και των εγκειμένων αρχαιοτήτων του από την αρμόδια Εφορεία Αρχαιοτήτων.
  • Ανάγκη εξεύρεσης πύλης εξόδου του Αρχαιολογικού χώρου προς την Εθνική Οδό
  • Σύνδεση με την γενικότερη ανάπτυξη του Βοτανικού
  • Ενοποίηση του Αρχαιολογικού χώρου με την κατάργηση των οδών Κρατύλου και Δράκοντος

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η παρούσα μελέτη περιλαμβάνει ένα τουλάχιστον στόχο από τους ανωτέρω, την ενοποίηση του Αρχαιολογικού χώρου με την κατάργηση των οδών Κρατύλου και Δράκοντος. Δεν γνωρίζουμε αν ένας ακόμα στόχος, η σύνδεση με την γενικότερη ανάπτυξη του Βοτανικού, περιλαμβάνει την περιοχή του Βιοτεχνικού Πάρκου οπότε και αυτός ο στόχος υλοποιήθηκε σύμφωνα με τους υπευθύνους. Συνεχίζοντας την ανάγνωση της μελέτης ενημερωνόμαστε για την ιστορία της περιοχής, η οποία συμπυκνώνεται σε μια παράγραφο των 8 γραμμών. Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο πολύ προβλημάτισε τους μελετητές η ιστορικότητα του χώρου. Η ειρωνεία είναι ότι και οι ίδιοι αναφέρουν ότι κάποτε η περιοχή ονομαζόταν το «κάλλιστον προάστειον». Οι επόμενες σελίδες τις μελέτης καταγραφούν το χαοτικό τοπίο των νόμων και των διαταγμάτων που αφορούν την περιοχή.

Στο 3ο κεφάλαιο ομαδοποιούνται τα προβλήματα της περιοχής σε 3 μεγάλες ενότητες:

  • Απουσία οργανωμένου δικτύου κυκλοφορίας οχημάτων και πεζών και έλλειψη τεχνικών υποδομών
  • Απουσία λειτουργικής συνοχής και οργάνωσης του αστικού ιστού και
  • Αδυναμία ολοκληρωμένης ανάδειξης του Αρχαιολογικού Άλσους

Επισημαίνεται μάλιστα στην έκθεση, ότι η Ακαδημία είναι ένας ουσιαστικά “άγνωστος” για την πόλη χώρος, δεδομένης της μη σύνδεσης του με την ευρύτερη περιοχή και τους υφιστάμενους ή προβλεπόμενους ιστορικούς χώρους, πόλους πρασίνου και κοινωνικών υποδομών, όπου μέσα σε αυτούς εντάσσουν τους ενοποιημένους αρχαιολογικούς χώρους. Είναι και η τελευταία φορά που η μελέτη αναφέρει κάτι σχετικό.

Διαβάζοντας στην συνέχεια τα συνεκτιμηθέντα προγράμματα και τις δρομολογηθείσες δράσεις μητροπολιτικής σημασίας που αφορούν είτε την ευρύτερη περιοχή είτε την περιοχή μελέτης και είναι:

  • Η ανάπλαση της περιοχής του Ελαιώνα
  • Η μετεγκατάσταση του Σταθμού των υπεραστικών λεωφορείων – ΚΤΕΛ Κηφισού
  • Το Μουσείο των Αθηνών εντός του Αρχαιολογικού Άλσους και
  • Η Ακαδημία των Εθνών

τρομάζουμε πραγματικά στην ιδέα και μόνο ενός γιγάντιου τσιμεντένιου κτηρίου ΕΝΤΟΣ (!) του Ιερού χώρου της Ακαδημίας, κάτι που οι φωστήρες δεν παρέλειψαν να συμπεριλάβουν στην παρούσα μελέτη.

Συνεχίζοντας στο 4ο κεφάλαιο με την ανάλυση της μεθοδολογίας αρχίζουμε να βλέπουμε το πραγματικό όραμα των μελετητών. Προσπερνάμε ηθελημένα την μη επιλογή της μεθοδολογίας του άρθρου 15 του ν.2508/97 για πολεοδομικές ρυθμίσεις και στεκόμαστε στις ειδικές παρεμβάσεις των μελετητών και ειδικά στην δεύτερη που διατηρεί και αναδεικνύει το σύνολο των βιομηχανικών κτιρίων της περιοχής με την ασύλληπτη δικαιολογία ότι αποτελούν σημαντικό δείγμα της ιστορικής διαδρομής της ευρύτερης περιοχής της Ακαδημίας Πλάτωνος. Δεν περιμέναμε βέβαια τίποτα περισσότερο από ανθρώπους που συμπυκνώνουν την ιστορία του χώρου σε 8 γραμμές… Έπειτα ακολουθεί η περιγραφή των προτάσεων που δεν κρίνουμε σκόπιμο να αναλύσουμε με τεχνικούς όρους. Άλλωστε η Πρωτοβουλία των κατοίκων έχει κάνει εξαιρετική δουλειά και έχει εντοπίσει όλα τα σκοτεινά σημεία της μελέτης.

Αποφασίσαμε να μην μπούμε στην διαδικασία περαιτέρω ανάλυσης για ένα και μόνο λόγο. Βαρεθήκαμε να μας κοροϊδεύουν. Ως πότε πια θα παίζουμε το παιχνίδι τους; Αντί να βρισκόμαστε σε κατάσταση αντί-δρασης ας περάσουμε στην αντίπερα όχθη. Στο μαγευτικό και ελεύθερο κόσμο της δράσης. Ας πάρουμε πρωτοβουλίες πριν από τους χρηματολάγνους και τους κρατικοδίαιτους. Ας προλάβουμε τα γεγονότα πριν προλάβουν αυτά εμάς. Στόχος μας δεν πρέπει να είναι να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Στόχος μας πρέπει να είναι να υλοποιήσουμε τα δικά μας. Για να υλοποιήσουμε κάτι όμως θα πρέπει πρώτα να το οραματιστούμε. Για να οραματιστούμε τι πραγματικά θέλουμε και όχι το τι αυτοί θέλουν να θέλουμε πρέπει να ελευθερωθούμε από πολλά δεσμά. Οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, πνευματικά και ψυχικά. Κανείς δεν λέει ότι είναι εύκολο. Όλοι όμως πρέπει να μάθουν ότι δεν είναι ακατόρθωτο. Θέλει πάνω από όλα όραμα έπειτα πείσμα και θέληση για την υλοποίηση του και τέλος απελευθέρωση από την φυλακή του εγώ. Προσωπικά και συγκυριακά μικροσυμφέροντα δεν πρέπει να μας κατευθύνουν και να μας αποπροσανατολίζουν. Όταν ζητούμε από τους άλλους να θυσιάσουν κάτι πρέπει πρώτα απ’ όλους εμείς να είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε τα πάντα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση ζητούμε από τον κ.Μπόμπολα, και τον εκάστοτε κ.Μπόμπολα να απομακρυνθεί από τη φέρουσα ως ιδιοκτησία του. Πως την απέκτησε δεν έχει σημασία. Τουλάχιστον στο επίπεδο που μιλάμε. Σημασία έχει ότι του ζητούμε να αφήσει κάτι για το οποίο με κάποιον τρόπο πάλεψε. Ας αναρωτηθούμε. Πόσοι από μας είμαστε έτοιμοι να θυσιάσουμε την δική μας ιδιοκτησία για την ιδέα για την οποία παλεύουμε; Παλεύουμε για την Ακαδημία. Για τον Πλάτωνα και ότι αντιπροσωπεύει. Για το πράσινο και τα παιδιά μας. Οι αυθαιρεσίες στην συγκεκριμένη περιοχή δεν έχουν όριο. Όπως σε όλη την Αθήνα. Το όριο της περιοχής μάλιστα είναι η λεωφόρος Κηφισού. Το ιερό ποτάμι των Αθηνών, ελέω των φωστήρων του Κράτους και της δικής μας σιωπηλής και μικροσυμφεροντολογικής σύμπραξης, κατέληξε να υπογειοποιηθεί και να καλυφθεί από την Εθνική Οδό. Αμφιβάλει κανείς ότι ο όρος τριτοκοσμικό κράτος περιλαμβάνει τις έννοιες “προσβολή της φύσης και της ιστορίας”;

Αυτό είμαστε. Είμαστε ένα τριτοκοσμικό κράτος. Στην καλύτερη περίπτωση. Στην χειρότερη είμαστε ένα πλήρως απαξιωμένο κράτος. Δυστυχώς όχι τόσο όσο θα έπρεπε για να ξυπνήσουμε επιτέλους. Δεν έχουμε φτάσει στον πάτο ακόμα. Αν είναι να συμβεί αυτό ελπίζουμε να συμβεί στις μέρες μας. Ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να ανέβουμε ψηλά και πάλι. Ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να σώσουμε ότι έχει απομείνει από την διαχρονική λαίλαπα των σκοταδιστών, των μισανθρώπων και των φυσηβόρων. Η Ακαδημία είναι ένα από αυτά που μας έχουν απομείνει. Δεν είναι τυχαία η άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα. Αυτή η κατάσταση όμως δεν μας απογοητεύει καθόλου. Απεναντίας μας δίνει κουράγιο και μας γεμίζει με απίστευτο θάρρος και όρεξη να συνεχίσουμε τον αγώνα για αυτόν τον τόσο ιερό χώρο. Ο πόλεμος που έχει δεχτεί ο χώρος απεικονίζεται ξεκάθαρα στην σημερινή απογοητευτική και αντιστρόφως ανάλογη της ιστορικής του σημασίας εικόνα. Ακόμα και ο χαρακτηρισμός του ως Αρχαιολογικού Άλσους και όχι ως Αρχαιολογικού Χώρου και μάλιστα Ιερού Αρχαιολογικού Χώρου, με μόνιμη προστασία, έχει επιτρέψει την είσοδο σε αρκετούς αθλίους, οι οποίοι έχουν μετατρέψει τον χώρο σε μόνιμο σκουπιδότοπο. Αν εξαιρέσουμε μερικές αραιές και μεμονωμένες δράσεις ιδιωτικής πρωτοβουλίας των περιοίκων και μη η πολιτεία απουσιάζει παντελώς.

Εντελώς “τυχαία” λοιπόν η πολιτεία, μέσω του Δήμου, θυμήθηκε ξαφνικά την περίπτωση της Ακαδημίας και τάχα ευαισθητοποιήθηκε για να ανασχεδιάσει την περιοχή. Αναρωτιόμαστε αν ευαισθητοποιείται κανείς για κάτι σήμερα χωρίς να κυλήσει το απαραίτητο καύσιμο της εποχής μας. Το χρήμα. Με πρόφαση λοιπόν την οικονομική ανάπτυξη πραγματοποιείται μια εντελώς πρόχειρη αλλά και ύποπτη μελέτη την οποία χαρακτηρίζει μια και μόνο λέξη. ΑΙΣΧΟΣ. Αναρωτιόμαστε αν η μελετητική ομάδα που συνέταξε την μελέτη καθώς και όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν διαβάσει ποτέ μια γραμμή από κείμενα του Πλάτωνα και των συνεχιστών του. Σας ερωτάμε λοιπόν. Σκεφτήκατε ποτέ τι έπρατταν όλοι αυτοί οι μαχητές της σκέψης επί 1000 χρόνια στον χώρο που σήμερα τον γεμίζετε με βιομηχανίες και παρκάκια της συμφοράς; Ακόμα και τους χώρους που είναι ελεύθεροι σήμερα τους γεμίζετε με τσιμέντο. Σκεφτήκατε ποτέ γιατί οι άνθρωποι επισκέπτονται τον συγκεκριμένο χώρο από όλα τα πλάτη και μήκη του κόσμου; Μήπως για να θαυμάσουν τα “εκπληκτικής” ομορφιάς εργοστάσια του Λαναρά και του Μουζάκη; Αναρωτηθήκατε ποτέ σε πόσα πανεπιστήμια διδάσκουν Πλάτωνα στο πρωτότυπο; Αναρωτηθήκατε ποτέ πως ξεκίνησε η Ευρωπαϊκή Αναγέννηση και ποια είναι η πηγή του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού; Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η Αθήνα εξαφανίστηκε από τον χάρτη μόλις οι κάτοικοι της εξαφάνισαν τον δάσκαλο του Πλάτωνα Σωκράτη; Αναρωτηθήκατε ποτέ ότι Ακαδημία είναι κάτι περισσότερο από τον ένα ΦΕΚ; Διαβάζοντας την μελέτη σας και την πρόταση σας ένα μόνο πράγμα συμπεραίνουμε. Η απάντηση σε όλες τις προηγούμενες ερωτήσεις είναι μια και είναι ίδια. ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ.

Το οικόπεδο του κ.Μπόμπολα είναι κάτι παραπάνω από μια πληγή για την Ακαδημία. Είναι μια μαχαιριά στην καρδιά όλων αυτών των ανθρώπων, που δίδαξαν και διδάχθηκαν που πάλεψαν και πέθαναν για αυτόν τον χώρο. Ακόμα και το σχήμα του εν λόγω οικοπέδου ομοιάζει με βέλος. Σας ερωτούμε; Δεν έτρεμε το χέρι σας την στιγμή που χαράζατε αυτή την αυθαίρετη γραμμή και αποκόβατε αυτό το κομμάτι από την Ακαδημία; Ακόμα και το Μουσείο τοποθετείται εντός του Αρχαιολογικού χώρου καταλαμβάνοντας σχεδόν το 1/3 της έκτασης του. Αν αυτό το αποκαλείτε σοβαρή μελέτη εμείς το αποκαλούμε κατάφορη προσβολή της νοημοσύνης μας.

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΗ:

ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΟΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΩΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΧΩΡΟΥ

ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΤΡΙΚΑ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΚΑΘΑΡΟΥ

ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΙΟΤΕΧΝΙΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ 

ΣΤΑΔΙΑΚΗ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΓΕΙΤΝΙΑΖΟΥΣΩΝ ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ

ΕΠΑΝΑΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΦΕΛΩΝ ΧΩΡΩΝ (ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΣΧΟΛΕΙΑ, ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΗΡΙΑ)

ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΣΕ ΥΠΕΡΤΟΠΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥ, ΑΝΑΨΥΧΗΣ, ΨΥΧΑΧΩΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΙΔΡΥΣΗ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΔΡΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

 

 

ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ ΑΚΑΤΟΡΘΩΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ

ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΣΚΕΨΗ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΟΡΑΜΑ:

ΕΠΑΝΑΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Είναι αρκετά δύσκολο να εκφράσουμε γραπτώς τα συναισθήματα που μας διακατέχουν για την πρόσφατη τραγωδία του έθνους σας. Το χτύπημα του εγκέλαδου ήταν πρωτόγνωρης έντασης και μπορεί να μην το νιώσαμε εδώ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού αλλά να είστε σίγουροι ότι συγκλόνισε συθέμελα τις καρδιές μας.

Οι δεσμοί φιλίας που ενώνουν τα δυο έθνη είναι αρκετά ισχυροί και παλαιοί. Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι και τα δυο έθνη μας παλεύανε την ίδια περίοδο για την απελευθέρωση τους από τον κατακτητή. Το αιώνιο και αμόλυντο ιδανικό της ελευθερίας ενέπνευσε τους προγόνους μας να τολμήσουν αυτό που τότε φάνταζε ουτοπία. Την κατάκτηση της ελευθερίας. Οι δεσμοί φιλίας μεταξύ μας θεμελιώθηκαν μπορούμε να πούμε από την σχέση φιλίας του αειμνήστου πατριώτη προέδρου σας Jean Pierre Boyer και του αειμνήστου πατριώτη λόγιου μας Αδαμάντιου Κοραή. Η φιλία αυτή δημιούργησε και μια ιστορική πραγματικότητα που κανένας Έλληνας δεν πρέπει να αγνοεί. Ο Boyer πρώτος από όλους τους πολιτικούς ηγέτες του κόσμου, αναγνώρισε το δίκαιο του ελληνικού απελευθερωτικού αγώνα και την υπόσταση της Ελλάδας ως μέλους της Διεθνούς Κοινότητας το 1822. Δεν έμεινε όμως μόνο σε αυτό. Αν και η χώρα ήταν κατεστραμμένη οικονομικά, έστειλε στο Παρίσι στον Κοραή 25 τόνους καφέ να εκποιηθούν για να αγορασθούν όπλα για τον δικό μας αγώνα. Αλλά δεν σταμάτησε ούτε εκεί. Έστειλε και 100 εθελοντές στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων προγόνων μας. Αν αυτό δεν είναι σφραγίδα αδελφικής φιλίας τότε αγνοούμε τι μπορεί να είναι. 

Σαν Έλληνες του σήμερα και απόγονοι εκείνων των Ελλήνων που πάλεψαν για το ιδανικό της ελευθερίας σας είμαστε αιώνια ευγνώμονες για αυτήν την θαρραλέα πράξη. Μια πράξη που μας συγκινεί και μας γεμίζει ευθύνη. Μια πράξη που μόνο αληθινοί ηγέτες είναι ικανοί να κάνουν και που μόνο μέσα από έναν ζωντανό και δυναμικό λαό, όπως ο δικό σας, αναδεικνύονται. 

Αυτός ο λαός σήμερα δοκιμάζεται. Ευχή μας είναι να γινόταν να γειτονεύουμε για να μπορούμε να βοηθήσουμε πραγματικά με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και κάθε μέσο την πληγωμένη σας πατρίδα. Δυστυχώς αυτό δεν είναι εφικτό. Θέλουμε όμως να γνωρίζετε ότι η προσοχή μας, η αγωνία μας και η σκέψη μας βρίσκονται εκεί μαζί σας. Συμπάσχουμε μαζί σας και σας στέλνουμε όσο το δυνατόν περισσότερη θετική σκέψη, αγάπη και συμπόνια όχι γιατί είναι απλό σήμερα να το κάνεις αυτό αλλά γιατί αυτά τα συναισθήματα έχουν νόημα μόνο όταν τα μοιράζεσαι. Μόνο όταν διακατέχονται από ειλικρίνεια και μόνο όταν οδεύουν εκεί όπου πραγματικά χρειάζεται. Στην ηρεμία της ψυχής μας. Μια ηρεμία που ελπίζουμε να επιστρέψει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στις δικές ψυχές.